Er beweegt het ’t één en ’t ander…

Op het werk is het extreem druk waardoor ik meer uren klop.
Thuis zijn we met een aantal zaken bezig waar ik met plezier mijn vrije tijd insteek, maar de blogtijd moest er wat voor inboeten.
Maar reisjes uitzoeken, huizen bekijken, hotels bezichtigen,…’t is nu niet dat dit saai is natuurlijk 🙂
Na wikken en wegen en bekijken en bespreken staat het verlof voor 2020 vast!
Zo gaan we van 30 mei tot en met 03 juni naar Ibiza met een koppel vrienden (zonder kids). Naar een adults only hotel en normaal zou er dan al wel wat zon moeten zijn!

Begin augustus gaan we voor 14 dagen naar de Provence in Frankrijk waar we een huis met zwembad huurden. (met heel het gezin, met 6 dus)
We zijn nooit eerder zo op vakantie gegaan want we reizen normaal all- in. ‘k Zie me echter wel al een relax ontbijtje halen bij een lokale bakker, inkopen doen een BBQ-tje!
Die zoektocht liep niet van een leien dakje, ik zag zeker 700 huizen, geen zever. Meerdere websites, zoveel verschillende prijzen en vooral iets vinden wat nog vrij was!
Mijn echtgenoot wil ook niet rijden maar er heen vliegen. Zot he? Toen ik hem leerde kennen had ik een verrassingsreisje geboekt naar Venetië. Ik zou hem niets vertellen, maar zijn papa zei dat ik dat zeker wel moest doen. Hij heeft namelijk grote vliegangst. (wat ik toen niet wist) Hij zou NIET op dat vliegtuig stappen… Urenlang heb ik ertegen moeten spreken opdat hij mee zou gaan en de stap wagen. Was me dat een drama 😉
Ondertussen kent hij het voordeel van vliegen. En ja hij neemt nog steeds een sterk kalmeringsmiddel voor hij op het vliegtuig stapt, maar hij doet het wel. Liever dat dan erg lang rijden, en hij komt nu natuurlijk op plaatsen waar hij vroeger met de wagen niet kon raken.
Achteraf gezien was mijn verrassing naar Venetië dus een voltreffer 🙂 Puntje voor mij!

Midden oktober gaan we dan voor een weekje naar Dubai , just the hubby and me. Een beetje zon in die tijd van het jaar zal goed doen, het is maar 6 u vliegen en je moet er toch één keer geweest zijn, niet? En vorig jaar heb ik zo hard genoten van die week alleen zonder 4 kinderen die constant iets te vragen of zeggen hebben. RUST! En goede gesprekken dus met de echtgenoot. Lekker eten. Man ik heb er nu alweer goesting in!

Dus ondanks de drukte hebben we goede vooruitzichten. Ik teer daarop. Het geeft me moed en kracht om door te bijten in de extreem drukke tijden op het werk en thuis. Hard werken, hard leven in alle opzichten.
Ik hol van beugels plaatsen, naar sportafspraken, de dierenarts, boodschappen doen en vers eten op tafel toveren enz…
Want naast manager op het werk ben ik ook de manager @home en dat is minstens een even drukke job, alleen zijn de verantwoordelijkheden daar minder lastig.

Gisteren werd Alice de hond gesteriliseerd en werd haar oogje (cherry-eye) nog eens gecorrigeerd. Ze was nog wat tipsy toen ik haar ben gaan ophalen, maar vandaag leek het beter te gaan. Nu herstellen met veel liefde en knuffels.

Dan nog een echtgenoot die af en toe een woning toont die hem bevalt. Ik zal hier zeker nog apart over bloggen want het is een heel verhaal en ik word er soms hoorndol van, maar we zitten momenteel in de fase dat we de open living-keuken toch zullen opdelen en de living uitbreiden met een uitbouw. We zijn dus nu volop offertes aan het aanvragen hiervoor, vergelijken, enz.

Je ziet, er beweegt het één en ’t ander! En jawel, jullie zullen het allemaal kunnen meevolgen dit jaar 🙂 En ’t is meteen ook de uitleg waarom het hier iets langer dan gewoonlijk rustig was!

Vakantie: héérlijk!

Op maandag 23 december moest ik nog werken, maar daarna een aantal dagen héérlijk verlof!

• Met de nageltjes gegaan naar e schoonheidsspecialiste (met de nodige babbeltjes uiteraard)
• Iets klein gaan eten in Noen, een leuke plekje in Lendelede n iet zo ver van onze deur. Super toffe tafel voor de kids ook!
• Inkopen gedaan voor kerstavond en kerstavond gevierd met de schoonmama en zus van echtgenoot met de kids.
• Kerstdag de mama’s eens verwennen met lekker eten.
• Tussenin kamer 1 van Jakke afgewerkt (geschilderd) en gestart aan Kamer 2 van Luna. (foto’s volgen)
• Verliefd gekeken naar de hondjes en hen een paar keer vervloekt, 3 keer kerstlichten doorgebeten, veel kerstballen kaot gegeten.
• Een wall gemaakt met de ontvangen kaartjes.
• Een rolstoel gehaald voor Beau die nog steeds in het gips zit en die dan toch eens mee kon met ons naar buiten.
• Genoten van de opgaande zon en de bakker broodjes. Lang in pyama lopen (zonder schuldgevoel)
• Glasvezel gehangen, ik ben een pro aan het worden samen met de echtgenoot
• Met vrienden een patéke eten, koffie drinken, kerstmarktje doen, uit eten gaan,…
• Gaan wandelen met de honden in de Gavers.
• Gaan winkelen met de meiden en schaamteloos een lekkere wafel eten.
• Den diepvries eindelijk kunnen uitkuisen!
• Mijn haar laten vlechten door dochter Luna.
• Naar Ikea met 3 pubers van 14 jaar (echt een leuke dag gehad)
• Netflix gekeken wanneer het paste en er echt van genoten!
• Niet geblogd, maar me daar ook niet schuldig over gevoeld.
• Veel geld uitgegeven aan cadeautjes, maar ze met liefde gegeven.
• Bekomen van te laat in mijn bed zitten en een dutje doen overdag (héérlijk)
• Veel te lang op social media gescrolled.
• Teveel gegeten, maar ik ga terug wat gezonder eten nu in januari. (hopelijk heb ik voldoende karakter)
• Naar de cinema met de jongste en Jumanji gezien 🙂
• Mijn stapel strijk en plooiwas te lang laten liggen waardoor ik het nu echt wel MOET doen.

2020: Ik weet niet hoe het met jou zit, maar goede voornemens maken geen deel meer uit van mijn eindejaar ritueel. Gewoon, omdat ze me uiteindelijk meer frustraties en valse hoop opleveren dan goed voor me is.
Ik wil bijvoorbeeld wel wat minder verkwisten en gezonder eten, maar hey, zonder druk en verplichting. Het moet vanuit jezelf komen.

Mijn wensen op social media:

“2020 is begonnen, een jaar waarin jij, degene die dit leest, opnieuw de regisseur bent van je eigen leven. Neem het leven vast, voel, ervaar en geniet met volle teugen. Als er toch tegenslag op je pad komt, weet dan dat je grotendeels zelf kiest hoe je ermee omgaat. Maak van 2020 een spetterend jaar! Happy new year! “

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

2019 in fotovlucht

01-2019: mama operatie aan de rug en sneeuw en de oudste werd 18 jaar

02-2019: Luna die zich wil toeleggen op skaten

03-2019 ons zalige verlengde weekend in de Ardennen en een prachtig huis!

04-2019 Kids op reis naar Marrakech en gaan klimmen

05-2019: helaas start chemo voor mama die in 04-2019 diagnose Thymuskanker kreeg

06-2019: verder zetten chemo en zeldzame foto moeder en zoon

07-2019 meiden op scoutskamp en wij Tomorrowland

08-2019 onze zalige reis naar Kaapverdië

09-1019 Tommeke en ik onze mega relax reis naar Ibiza en met de familie naar Planckendael

10-2019 de keuze voor een 2de hond, Alice

11-2019 zalig gaan wandelen met het gezin en naar Duitsland met de jeugdvriendinnen

12-2019 kerstmarktje doen met vrienden en lekker uit eten

Papieren kaartjes: love it!

Ergens heb je wellicht nog een stapel brieven bewaard van vroeger. Een schat aan jeugdsentiment en mooie herinneringen. Waarin je aan vrienden je hele leven vertelde. Of liefdesbrieven, hoe mooi was dat!  Een schat op papier, iets wat we nu steeds meer zien verdwijnen. Maar wees eerlijk, belangrijke momenten deel je nog altijd op papier.

Ik ben er helemaal zot van! Papieren kaartjes, stiftjes,  brieven,… in het mailtijdperk doen we dat veel te weinig zo’n old-fashionkaartje sturen.
Mijn hartje wordt er nochtans altijd erg warm van!
Dit jaar was ik er dus vroeg bij om de kerst-nieuwjaarkaartjes in orde te brengen.
58 exemplaren deze keer, keurig in een enveloppe met kerststickertjes op.
Elk jaar zeg ik dat ik ga noteren van wie ik er eentje ontvang… want ik stuur er veel en er zijn er erg veel die de moeite nooit nemen om eentje terug te sturen of zelfs dank je te zeggen. Een dank je kost nochtans niet veel moeite, niet?
En geef toe, een mailtje met wensen heeft toch dezelfde waarde niet? (in mijn hoofd dan toch)
Al 18 jaar is dat met een foto van de kids, ik sloeg denk ik maar één jaartje over dat het een gewoon kaartje was. Meestal laat ik het hele gezin opdraven om te poseren. Maar ze hebben daar aan hun leeftijd niet altijd in zin. Dus deze keer heb ik de enige foto van 2019 waar alle 4 de kinderen opstaan gebruikt en gepimpt.

Ik ben al jaren trouwe klant bij smartphoto, mijn man grapt soms dat ik er aandelen in heb. Want het fortuin die ik daar al aan uitgaf aan foto boeken, foto’s enz…. Tja ik ben de tel kwijt. Al zag ik op instagram ook al een aantal andere site staan die ik misschien eens moet proberen. Albelli is zo ééntje die ik eens moet uittesten 🙂

Hoeveel kaartjes ontvang jij nog op je verjaardag? Wellicht minder dan het aantal Facebookberichtjes op je tijdlijn… Maar toch blijft het een leuk gevoel om de brievenbus te kunnen openmaken en er handgeschreven wensen van familie of vrienden in te vinden. Dit jaar kreeg ik een héél speciaal van Julie die ZO Hartverwarmend was! Die wensen zijn tastbaarder, minder vluchtig en vooral persoonlijker. Want die personen hebben geen Facebookmelding nodig om je verjaardag te herinneren en maken zelfs al enkele dagen voor de datum werk van een leuk kaartje. Dan scoor je bij mij! 🙂
De mama en schoonmama doen er ook aan mee en misschien moet ik ook wel terug meer in actie schieten hiervoor in 2020.

Als een medewerker op het werk iets meemaakt, sta ik er ook op altijd een kaartje te sturen en ze waarderen dat ook altijd enorm. Een klein gebaar, die meestal groot aankomt!

Stuur me dus je naam, geboortedatum en adres en ik stuur je in 2020 een leuk gepersonaliseerd kaartje! mail me op vrolijkebendevan6@gmail.com

Hieronder alvast ons kerstkaartje 🙂

 

 

 

Zorgen voor anderen en jezelf.

Het is soms moeilijk zoeken naar de balans zorgen voor mezelf en zorgen voor het gezin. Zelfzorg, het is ZO belangrijk en ik geloof erin. Ik probeer daar ook echt tijd voor de maken, net omdat ik erin geloof dat ik het anders dus echt niet zou volhouden.

Het doet deugd, om te schrijven, en dus te zorgen voor mezelf. Maar het doet nog meer deugd als het huis opgeruimd is, de was onder controle wordt gehouden, en alles thuis vlotjes verloopt.
Want dat brengt rust in mijn hoofd. Dus gaat dàt voor. Om die rusttoestand in mijn hoofd te activeren.
Maar 4 kinderen, een voltijdse job, eens op spoed belanden voor een gebroken voet, de kerstboom zetten en een stuk vergeten zijn op zolder van mama, eens een avondactiviteit voor het werk, een feestje van manlief zijn werk, eens woorden met de echtgenoot, extra zorgen rond je jongste zoon, het management van ons gezinsleven, dat vraagt nu eenmaal energie. En tijd. Daar hoef ik zeker geen tekeningetje bij te maken.

Dus ik doe mijn best, om alle ballen in de lucht te houden, de controle niet te verliezen. Ik manage hele huishouden van A tot Z, de papierwinkel en financiën,  kaartjes voor kerst schrijven en een Kerstboom zetten,  een taart bakken voor mijn studenten en hen peptalk te geven, de vrolijke noot erin te houden,….

Er zijn de blogberichten die niet geschreven geraken.
Tieners zijn ook tieners. Dat betekent dat ze vaak kledij laten rondslingeren, hun handdoeken niet netjes ophangen, die boterhamdoos al eens laten slingeren waar ze niet moet slingeren….

Op dit moment loopt het wat moeilijk met de jongste. Iedereen die ons kent weet dat hij ADHD heeft en dat alleen al is een zoektocht. Naar balans, naar hem begrijpen en naar rust zoeken  in het gezin en tussen mijn man en mij. Het zorgt voor spanningen tussen manlief en mezelf, in het gezin en tussen ons. Want zijn gedrag is niet altijd wat we hopen. Dat heb je al met een kind die geen issues heeft, maar dubbel zoveel met een kind die er wel heeft.
Op school loopt het erg moeilijk. Dat manneke staat stijf van de stress in de proeven.
We zijn zoekende naar gepaste hulp, naar gepaste medicatie.
Dyslexie werd vastgesteld, maar vermoedelijk heeft hij ook dyscalculie wat eind deze maand getest wordt in een gespecialiseerd centrum te Gent.

Als plusmama voel ik me erg vaak het 5^de wiel aan de wagen als mama en papa alles bespreken en regelen en je zelf nergens bij bent. Terwijl je het evenveel opvoedt. Ik ga niet alles in het lang en het breed vertellen, maar je snapt waarschijnlijk dat het allemaal niet zo evident is. Ik zou er wel 100 blogposten apart aan kunnen spenderen. Maar uit respect voor ’t ventje zelf en ons gezin doe ik dat niet.

Ik kocht me gisteren een relaxatie thee-tje en wat kruidenpillen. Deze avond stop ik iets vroeger met werken en ga nog even naar het shoppingcenter. Een uurtje maar. Maar wel een uurtje zelfzorg. (al zal ik waarschijnlijk pakjes kopen voor een ander ;-)).

De foto’s zijn er van de afgelopen week, waarin ik niet aan zelfzorg doe, maar aan zorg voor anderen.

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

Hoor wie klopt daar kinderen?

Als je kinderen bijna 19- 2 keer 14 en één keer 11 jaar zijn, dan weten ze al goed waar de klepel hangt op vlak van de Sint;-) Op meerder vlakken zelfs 😉

Maar voor de Sint mogen ze best nog wel wat moeite doen van mij. Jawel, ze mogen dus een briefje schrijven naar die goede oude man die jarig is op 06 december. Ikzelf had trouwens succes met mijn eigen briefje naar de Sint. Ik ben er 42 maar de Sint kwam en ik ben dankbaar! ‘k Moet nogal een braaf kindje zijn nietwaar?

Eén dochter nam het origineel op, ze nam de hele klas op sleeptouw om haar briefje in orde te brengen. Zelfs Mevrouw Tack, de leerkracht deed mee.

Lezen jullie ook even mee?

Dus jawel de Sint en zijn pieten zijn aan de slag gegaan en maakten wat lekkers en vulden mooie envelopjes 🙂

Bedankt Sinterklaasje!

Köln-weekend met 7 straffe madammen!

Als klein meisje zat ik in de Chiro, van het eerste jaar dat het kon (3^de leerjaar) en ik was tevens enkele jaren leidster. Eerlijk? Topjaren waren dat met zeer fijne herinneringen.
Je vormt er ook een hechte groep door, want je brengt jaren één van de hoogtepunten van je vakantie door met dezelfde mensen, het kamp.
Een paar van die vriendinnen zaten samen op school, anderen niet. Maar contact bleef er altijd. Niet in de vorm van elkaars deur platlopen, maar wel om zo zoveel tijd eens afspreken en samen iets doen. Onderling zijn er mensen die meer contact hebben en dat is allemaal prima zo!
Waar het op neerkomt is dat we altijd veel te vertellen hebben als we elkaar zien.
Eentje kwam er bij door de CM kampen en door de scouts en eentje kwam erbij in  het middelbaar en het hoger. Zodoende zijn we met een kliekje van 7 dames, allemaal 42 jaar oud.
1-tje van hen woont en werkt al 9 jaar in Keulen / Duitsland. Dus ’t werd hoog tijd dat we haar een bezoekje zouden brengen met zijn allen. Het weekend van 23+24 november stond vast!
De meesten hadden schrik om die route te doen met de auto, ikzelf zit daar helemaal niet mee, en Joke V ook niet, dus het vervoer stond vast!

We werden warm onthaald met koffie en pistolets en brood met beleg. En daarna trokken we richting het centrum.
Daar staat een prachtige gotische kathedraal. De Dom van Keulen is hét symbool van de stad en meteen ook de moeite waard om eens gezien te hebben.

Köln Triangle: Dit 100 meter hoge gebouw typeert de skyline van Keulen. Het gebouw fungeert hoofdzakelijk al kantoorgebouw maar beschikt ook over een observatiedeck. Van op het gebouw heb je een prachtig panoramisch uitzicht over de stad, de Rijn, de Dom enz. Een bezoekje aan het platform is zeker de moeite waard, men spreekt niet voor niets over het meest magische uitzicht van Keulen! Voor een bezoekje betaal je € 3.

En ondertussen praten we zalig bij!
Uiteraard zijn we ook een typisch Brauhaus (biercafé) gaan testen, aten we Turks in Bona’me op de Kennedyplatz 2. (zeer lekkere keuken!), deden we wandelingen langs de Rijn, en stapten we over de beroemde de Hohenzollernbrücke. Deze brug  is een spoorbrug over de Rijn vlak bij het centraal station van Keulen. De brug is ook een trekpleister voor romantische koppels die gegraveerde hangsloten aan de leuningen bevestigen. Vanaf de 409 meter hoge brug heb je een van de mooiste vergezichten over Keulen en de Rijn.
De trend met de hangsloten begon in 2008. En ik kan je verzekeren, er hangt een serieus gewicht sloten een die brug!

De ruiterstandbeelden van Frederik Willem den I-II-III-IV de zijn in tegenstelling tot de overige versieringen vandaag de dag nog steeds aanwezig. (Veerle, nu weet je wie die mannen op hun paard zijn hé!)

En oh ja, we hadden de slappe lach, hebben gepraat over de kinderen, het werk, politiek (wat even verhit was met 7 vrouwen en meningen en “het Vlaams belang”), onze partners, eten, …en vooral veel herinneringen opgehaald of geluisterd naar elkaars leuke anekdotes.

De foto’s spreken opnieuw voor zich en zijn net als onze herinneringen een blijvend iets om op terug te vallen!

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

 

Sinterklaas Kapoentje

Vorig jaar schreef ik ook al over mijn memorabele herinneringen aan de Sint, zalige gedachten aan de kindertijd. Ik was en ben nog steeds fan en zat maar al te graag op Sinterklaas zijn schoot. Want haja, die bracht cadeautjes, zelfs als ik niet altijd flink was! Toch bracht hij elk jaar wat ik graag wenste. Zalige tijden!

Ook vorig jaar schreef ik nog eens een briefje naar Sinterklaas. Ik vroeg toen een boek van Pascale Naessens, en jawel! Sinterklaas kwam wel zeker!
Dus U-I-T-E-R-A-A-R-D schrijf ik dit jaar met plezier terug een briefje naar de goede Sint!
Het werd geleverd in zijn brievenbus te Ingelmunster met mijn schoentje en 2 wortels en uiteraard een lieve brief!
Genieten jullie mee? Ik laat dan op 6 december weten of hij kwam 🙂

Op de foto’s “pimpte” ik de brief nog wat, weet je wat het is, het oog wil ook wat natuurlijk!

Lieve Sinterklaas,

15-11-2019

Hallo, mijn naam is Isabel. Ik woon in ***, in de ***straat. Ik ben 42 jaar en al 42 jaar een héél braaf kindje. Naar jaarlijkse gewoonte schrijf ik graag mijn briefje opdat jijzelf, Zwarte piet en schimmel door de schoorsteen zouden komen met een pakje.

Ik doe dit jaar extra mijn best Sinterklaas, daarom ook mijn schoentje en mijn wortel voor je paard.

Ik zorg goed voor mijn kindjes, voor mijn man, voor mijn mama, voor de poes en de 2 honden. Ik probeer elke dag vers eten te koken, ga flink gaan werken, en ik probeer een harde werker te zijn.

Soms ben ik een kleine kapoen, want: dan eet ik stiekem chocolade op het werk en dat vind ik zeer lekker. Of chips als de kindjes slapen zodat niemand weet dat ik chips eet.

Dit kan ik supergoed: koken, schrijven, tekenen,…

Ik snoep graag letterkoekjes, speculaas, chocolade en maria-tjes.

Ik hoop echt dat je komt dit jaar,

Liefs, je lief braaf kapoentje Isabel

Mijn verlanglijstje:

Mijn Bullet Journal Sticker Set – Handlettering Accessory Set – Notebook Bujo Toolkit – 46-Delig

MUS Mijn Bullet Journal STICKERS120 pagina’s met stickers

Feeling Plantastic MAXI

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.