Vakantie = grote kuis

Mijn meme deed altijd een lente schoonmaak. Héél strikt, en jaarlijks volgens een vast patroon werden alle kasten schoongemaakt vanbinnen en vanbuiten, elk hoekje van het huis.

Vroeger, toen de mensen nog geen centrale verwarming en dubbel glas hadden, was zo’n lenteschoonmaak veel belangrijker dan nu natuurlijk. De hele winter lang werd er gestookt met kolen of hout, wat veel stof en rook veroorzaakte. Bovendien bleven de ramen en deuren maandenlang potdicht, om alle kou buiten te houden. En de muren waren ook niet geïsoleerd, waardoor er vocht op kwam te staan. Als de zon dan in maart weer begon te schijnen, was het hoog tijd om uitgebreid te poetsen. Niet alleen om het stof weg te werken, maar ook om alle schimmels en bacteriën de das om te doen.

Ik heb genoeg discipline om het huis en de meeste zaken doorheen heel het jaar netjes te houden. Omdat alles bij ons een vaste plaats heeft en we het ook meteen op die plaats leggen spaart dat heel wat werk omdat zaken niet blijven rondslingeren. Leve mijn echtgenoot, want dat is een wandelende Marie Kondo op zijn eigen 🙂 Voor de mensen die Marie niet kennen: “De japanse bestseller auteur Marie “KonMari” Kondo runt een befaamd consulting bedrijf in Tokio waar zij klanten help hun rommelig huis (en leven) om te zetten in inspirerende en serene ruimten. Met een wachtlijst van ruim drie maanden is haar organisatie methode een waar fenomeen geworden.”

Maar bij mij kriebelt het dus niet in de lente, maar vooral als ik in verlof ben en meestal in de winter. (want in de zomer geniet ik van buitenlucht en de tuin). In de lente doe ik wel 1 keer per jaar het tuinhuis. Maar in de winter dan moet de garage, de keukenkasten, de berging, het washok enz eraan geloven.

Mijn kleerkast doe ik 2 keer per jaar, eens als de zomer ten einde is en eens als de winter ten einde is. Dan vliegt de kledij die ik het komende seizoen niet nodig heb op de bovenste plank.

In ieder geval, bij alles wat ik schoonmaak vliegt alles wat ik een jaar lang niet heb vast gehad in de vuilnisbak, of gaat het naar de kringloop. Ik ben daar heel consequent in. Trouwens, dat doe ik ook met het gerief van de kids en nog NOOIT vroeg iemand naar één van de zaken die ik weggooide. Zegt genoeg dus.

Geef ook toe dat je achteraf zo tevreden bent dat het je mentaal een boost geeft! De boekjes zeggen immers ook dat opruimen thuis ook opruimen in je hoofd is.
Doordat iedereen in verlof was werd het ook een groepsgebeuren. De mannen de garage, de meiden de berging en ikzelf in beide, want af en toe werd ik erbij gehaald met een vraag waar iets heen moest.
Nadien deed ik de kast van de Tupperware alleen. Grappig hoeveel dekseltjes ik had zonder pot. Maar dat is zoals de kousen in de wasmachine die verdwijnen, iedereen kent dit fenomeen wel. Conclusie: de eenzame sokken en deksels zonder pot werden gewoon weggegooid deze keer. Klaar!

En ja hoor, je mag eens mee gluren…Maar de foto van het gerief die buiten in een hoekje staat om naar de kringloop te doen, die laat ik lekker weg!

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

 

 

 

 

Advertenties

Fonske

Een tijdje terug kwam mijn echtgenoot met een vraag af. Hij durfde ze precies niet zo goed stellen en dacht dat ik hem waarschijnlijk gek zou verklaren…(zo zei hij toch)
Hij wou een hondje en hij wist precies welk één… Een Engelse Bulldog.En hij wilde het zoooooo graag en hij zou er gelukkig mee zijn en het zou zo leuk zijn, en en en….

Ik zuchtte… Ik had gezworen nooit geen dieren meer in huis te nemen. Gezien de kids heb ik namelijk wel al wat dieren gehad ziet u. Het begon met een waterschildpadje. Lijkt onschuldig, maar dat beestje heeft zo’n 15 jaar geleefd. Op het laatste was hij zeker 20 cm groot en leefde in een bak buiten op ons terras. Want als ik voor een beestje ga, dan wil ik dat namelijk ook goed doen. Geen halve werken.
Zo was er ook ons konijntje Tholo die denk ik zo’n 9 jaar bij ons leefde.
Zijn opvolger Porsche werd ondertussen geadopteerd door de buren toen we verhuisden. Waar ik hen nog altijd dankbaar voor ben. Dat was nen zotten die zich graag uitgroef maar waar veel pit in zat. 😉
Om nog maar te zwijgen van de 2 kippen die mijn man persé wilde, maar waarvan ik alle hokken stond schoon te maken, vers stro legde en de eieren uithaalde.
Een poes hebben we altijd al gehad, en Yoda is ondertussen zo’n 6 jaar bij ons. En jawel je leest het goed, ik geef dat beestje eten en drinken, reinig de kattenbak enz.
Maar om daar nu meteen een hond bij te nemen en NOG meer werk op mijn dak te halen naast een drukke job en 4 kids. Nee dat stond nu precies niet op mijn lijst met voornemens voor 2019. Integendeel. Dus ik zei halsstarrig NEEN, er komt geen hond in huis!

Al zeker geen Engelse Bulldog die mijn man wilde want ik vind dat nu niet bepaald de honden met de hoogste aaibaarheidsfactor…Daar zitten mijn inziens zelfs lelijke honden tussen.
Ik had mezelf voorgenomen niet toe te geven en vol te houden.
Alles kwam in me op, een hond stinkt, zijn nagels zouden krassen maken op onze witte gietvloer, hij zou kwijlen en morsen met zijn water, ik zou veel kuis werk hebben, zijn haren zouden overal aan kleven, ik wou geen pis en kak opruimen, hij snurkt, de poes zou hem niet aanvaarden, ik zou moeten opdraaien voor dierenartsbezoekjes, ik zou hem moeten eten en drinken geven, … Kortom alles wat bij een hond komt kijken.
“Je bent een doemdenker en ziet alleen de slechte dingen”, zei mijn man. Terwijl ikzelf alleen maar vond dat ik realist was/ben.

En tuurlijk wist ik dat ik zo’n beestje graag zou zien, maar met onze drukke jobs vond ik het zelfs niet netjes van ons om een hond te nemen. Voor een hond moet je tijd hebben. Een hond stop je niet apart…Dat was tevens zelfs de hoofdreden om geen hond in huis te halen. Wij hebben simpelweg niet genoeg tijd voor een hond…

ELKE dag kreeg ik als eerste sms “krijg ik een hondje?”. Maar er volgende ook foto’s, puppyblikken, kids op hun knieën, elk avondmaal ging over een hond, … ik werd zelfs even de niet “toffe mama”, want geef toe, de meeste kids willen een hond en waren dus gretig mee aan het zagen voor een hond. Zelfs de jongste die eerst neen zei werd overhaalt door de papa en was op het laatste aan het meevragen achter een hond. Mijn man schuimde internet af, kennels enz.
Bleek dan ook nog eens dat een hond met een stamboom echt duur is. Voor degene die hij wilde leg je al snel 2000-2500 € neer. Wil je dan een stamboom? Want ik wil eigenlijk wel graag een puur ras. Hoe worden die beestjes de eerste weken en maanden gekweekt in een kennel? Mijn probleem is dat mijn moederhart op volle toeren werkt bij zo’n dingen… Het is geen ding, het is iets, een hond, met gevoelens, …

Ondertussen had mijn man al HET achterpoortje gevonden, de hond zou gewoon elke dag meegaan naar zijn werk. Daar werd toestemming voor gegeven. Dus mijn groot excuus dat we er te weinig tijd voor zouden hebben werd met één ruk van tafel geveegd… zucht, en nu? Want al de andere zaken waren ik mee zat waren natuurlijk niet zomaar van tafel verdwenen. Ondertussen maakte ik al een hondencontract op voor alle leden van de familie, dat ze zouden moeten ondertekenen. Want ik zou niet zomaar een hond in huis halen…

Die namiddag terwijl ik net met de dochters de grote kuis aan het doen was in de keukenkasten en het rek in de berging aan het uit kuisen was, stond mijn man klaar met de jas. Hij had een puppy gezien en zou daar eens gaan naar kijken met de jongste. “Ga je mee?” zei hij. Ik zei van niet, ik zou verder poetsen.
Ja kan het al raden, één van de dochters ging ook mee en een tijdje later krijg ik whatsapp berichten binnen met een foto en please, en of ik wil achtergaan om eens te gaan kijken.

Een dik uur later was ik gesmolten voor Fons. Want jawel, zo heet onze nieuwe puppy nu. Alle benodigdheden zoals een bench enz werden bijgekocht en op 27-12-2018 werden we de trotse “ouders” van een zoon.

Ik vertel een andere keer nog wel over de zindelijkheidstrainingen, maar voorlopig is het alles wat ik hierboven omschreven heb qua werk. Dat en veel wassen, want ’t beestje was ziek, verre van zindelijk enz. Maar dat er ook bakken liefde zijn, dat is ook een feit.

De foto’s kunnen uiteraard niet ontbreken en hieronder het hondencontract die ik maakte voor ons gezin. Je weet nooit dat het je kan helpen als je thuis met hetzelfde probleem kampt. 🙂

 

Hondencontract onbepaalde tijd voor alle gezinsleden van *** – ***

 

Tussen: Mevr Isabel ***met woonadres *** te 8520 Kuurne

En: Honden eigenaars Mijnheer Tom ****, Mijnheer Thomas ***, Mevrouw Beau *** en Mevrouw Luna ***, alleen wonend in de **** te 8520 Kuurne

 

WORDT HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1:

Het gezin *** – ***haalt een Engelse Bulldog in huis voor onbepaalde duur met ingang van 27-12-2018.
De hond zal voornamelijk onder de vleugels van Tom ***zijn opvoeding genieten.
De hond moet van het mannelijk geslacht zijn.
De hond komt van bij een erkende fokker met een goede naam en faam.
Fons wordt met liefde omringd en iedereen zal er mee spelen en hem aandacht geven.

Artikel 2:

**** verbinden zich er toe voltijds voor Fons te zorgen. Hij of zij zijn bereidt om alle arbeidsuren te verrichten die nodig zijn opdat Fons zich gelukkig zou voelen. Alle zorgen voor Fons zijn onbezoldigd.

Artikel 3:

Remuneratiepakket:

De zorgen voor Fons worden gratis en zonder mopperen geleverd.

Artikel 4:

Fons is niet belangrijker dan Yoda. Yoda kan niet gestraft worden omwille van een uithaal met haar klauwen, Fons kan eveneens niet gestraft worden bij een uithaal aan Yoda. Tenzij de uithaal niet proportioneel is. De volwassenen kunnen daarover beslissen.

Artikel 5:

Tom *** stelt een hondencorvée op. Dit corvée valt niet samen met het andere corvée aangaande de tafel afruimen. Tijdens het corvée zal zonder mopperen gestofzuigd worden en zal Fons een kleine wandeling maken met de persoon van corvée.

Artikel 6:

Alle leden van dit contract geven Fons de nodige aandacht en knuffels en geven Fons dagelijks eten en drinken. Tom **** draagt hierbij de hoofdverantwoordelijkheid.
Tevens draagt Tom *** de hoofdverantwoordelijkheid om Fons zijn vuile poten op de witte gietvloer af te kuisen en zijn “straat” water wanneer hij gedronken heeft. Hij moppert hierbij nooit, zegt hierbij nooit dat hij “het straks” zal doen en voert dit te allen tijde uit.

De hond krijgt geen tafeleten en enkel gezonde voeding.

Artikel 7:

De hond gaat dagelijks mee naar het werk met Tom ***, waarbij hij ervoor zorgt dat de hond zijn plasje en kakje kan doen. Wanneer de hond uitzonderlijk niet mee kan naar het werk, dan komt Tom tussenin naar huis om de hond uit te laten, eten en drinken te geven en er even mee te spelen. De hond wordt niet thuisgelaten overdag mocht het moeilijk worden met de andere honden in ***.

Artikel 8:

Wanneer de hond gezondheidsproblemen kent zal Tom zijn agenda aanpassen om met de hond naar de dierenarts te gaan en de nodige medicijnen te halen.
Tevens staat Tom in voor de nodige inentingen en opvolging.

De dierenarts mag een arts naar keuze zijn.

Artikel 9:

Wanneer we op reis gaan of op weekend zal Dhr Tom *** altijd voor opvang zorgen en staat hij tevens in voor het brengen en het ophalen van de hond. Hier worden geen uitzonderingen op gemaakt.

Artikel 10:

Krassen op de witte gietvloer die toegebracht werden door de nagels van Fons worden door Tom behandeld met een speciaal product, zodoende de krassen verwijderd worden.

Artikel 11:

Tom gaat van bij de start naar de hondenschool met Fons, dit om hem te leren luisteren en de juiste manieren te leren. De hond wordt consequent opgevoed door alle leden van het gezin.

Artikel 12:

Tom ziet erop toe dat de hond niet verweten wordt. (stomme hond,…)

Artikel 13:

Urine en uitwerpselen, braaksel,…. Worden te allen tijde onmiddellijk opgeruimd door mensen opgenomen in dit contract.

Artikel 14:

Tom staat in voor het wassen en kammen van de hond, dit op regelmatige basis cfr de hond het nodig heeft of ruikt.

Elke gebruiker verklaart een exemplaar ontvangen te hebben,

Ondertekend te Kuurne op 27-12-2018,

De eisen steller Isabel ****

De  hondenverzorgers

 

 

 

2019 ready to go!

Vandaag was een lastige om op te staan, back to work! De eerste van 2019. Officieel zijn we nog in verlof, maar ik ga deze week al halve dagen werken. Het kan, dus waarom niet, de rush is minder en ik kan die dagen dan op een ander moment opnemen.  Al prikte het!
De rust was wel ZALIG want ik zat er helemaal alleen. Ik kan daarvan genieten, radio Clara op de achtergrond en alleen zijn. (en nu des te meer sinds de komst van Fons onze puppy, maar daar vertel ik later meer over)
Tijdens het verlof was het zéér hectisch en druk, eigenlijk te druk om goed te zijn en ik voel het. Verlof was niet echt verlof.  Op een bepaald moment besefte ik dat ik dat nodig heb, even alleen zijn en tot mezelf komen. Zelfs als dat op het werk is, gewoon even alleen zijn in een ruimte en rust vinden. Niet voor een half uur, maar voor een paar uur.
Ik heb mezelf wel beloofd om het volgend kerstverlof wat rustiger aan te doen. Ik dacht in deze vakantie vooral aan anderen, maar daar doe je jezelf soms niet altijd een plezier mee, integendeel. Want het is al een tijdje dat ik voel dat het druk is en ik geef toe dat het soms té druk is. Maar wat doet een mens? Doorgaan in de stroom van het leven. Er zijn nu eenmaal 4 kids 1 op de 2 weken en 3 kids de andere week.
De week voor het verlof was te druk. Rapporten kids, examens gedaan, met schoonmama op spoed door een val en daardoor een korte nacht terwijl ik al slaaptekort had (ze maakt het goed), zorgen voor mensen, zelf niet 100% top zijn aan de benen, uitslag die bleef duren … Ik telde letterlijk af naar het verlof.
We zijn ons verlof meteen gestart met een weekendje Nederland. (les aan onszelf, volgende keer eerst een paar dagen uitrusten). Het weekend was wel zalig, eerst even in de stad, overnachten in een mooi hotel, en de dag erna de Efteling. Mensen die me kennen weten dat ik ervan geniet van om dan écht tijd te hebben voor de kinderen en mijn man, een babbel te doen. Zonder dat alles in die grote rush moet gebeuren. (de foto’s hieronder spreken voor zichzelf)

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

De maandag was een monsterdrukke dag, eerst de schoonmama gaan ophalen in Leuven, en heen en weer vliegen voor boodschappen die dag en de dag erna. Die dag was kerstavond en waren beide mama’s uitgenodigd omdat ze anders beide alleen waren. De dag erna Kerst opnieuw een gezellige bende, Kerstdag was bij ons door de val van de schoonmama.  Het samen zijn was supergezellig, den opkuis nadien vond ik wat minder. (een tip aan iedereen, poets nooit je huis voor je visite hebt)
Nog eens de dag erna moesten we tegen de middag naar een verjaardagsfeestje die duurde tot 21u in de avond en dan was ik al redelijk klaar voor mijn bed.
De gewone gang van ’t leven draait verder, dus ook de was doen, strijken enz…
Later in de vakantie kreeg ik de diagnose  de ziekte van Jessner en neem ik nu Plaquenil (Hydroxychloroquine)

Waarvoor wordt Plaquenil gebruikt?

Plaquenil is bestemd voor de behandeling van reumatoïde arthritis.
Plaquenil wordt ook voorgeschreven bij de behandeling van acute aanvallen van malaria en bij het voorkomen van malaria.
Verder wordt Plaquenil voorgeschreven tegen bepaalde ziekten die zich uiten door, onder andere, problemen in de huid en/of de gewrichten (zogenaamde systemische en discoïde lupus erythematodes). Tenslotte wordt Plaquenil ook voorgeschreven tegen bepaalde huidaandoeningen die worden veroorzaakt door zonlicht of die verslechteren door zonlicht.

Op oudejaarsavond had ik opnieuw visite. En ik geef toe dat ik dit jaar alles van de traiteur haalde in plaats van alles zelf te maken. Daar ben ik overigens blij om, want anders had ik mezelf nog meer genekt.

Ik zou zo kunnen doorgaan, maar kort door de bocht, ik denk dat ik in 2019 eens wat meer aan mezelf zal denken als ik dan toch een goed voornemen moet maken.
Luisteren naar mijn lijf en naar wat mijn lichaam nodig heeft.
Tuurlijk komt daar sporten, een beetje vermageren bij… (wat 90% van de mensen zeggen). Zorgzaam voor anderen ben ik altijd.
Maar mijn groot voornemen is om wat minder overuren (thuis en op het werk) te maken, wat meer neen te zeggen, wat meer aan mezelf te denken. Durven een ME- IK- egoïstisch momentje nemen voor mezelf en de boel laten voor wat hij is. Durven een weekend rust inbouwen als het nodig is.

Zoals eens alleen naar de cinema te gaan als ik een film echt wil zien. Een goed boek lezen. Gaan wandelen, afspreken met een vriendin om bij te praten,…
Want dat brengt me rust in het hoofd en geeft me energie.
Wat milder zijn voor mezelf.
Oh jawel, ik klink lekker egoïst nu, maar ik weet wel dat het nodig zal zijn om aan dit tempo door te blijven gaan, en ik zou graag nog wat leven in plaats van geleefd te worden. Het moet niet altijd van moeten zijn, het mag ook eens van mogen zijn.
Rust in je hoofd en een gevoel van tevredenheid, dat is toch het schoonste wat er is? Niet teveel verwachten van andere mensen, want het geluk ligt vooral bij jezelf. Een ander kan dat niet voor jou maken.
Ik wil er ook een bijzonder jaar van maken met mijn Tommeke. We gaan op huwelijksreis in 2019 en daar kijk ik ZO HARD NAAR UIT! Maar vooral, we kennen elkaar nu al enkele jaren en hoe heftig en passioneel we soms ook konden ruzie maken bij de start, ook daar hebben we een soort rust in gevonden.  We kibbelen minder, maar ik hoop wel dat we in 2019 die WE – momenten blijven inbouwen die we beide zo hard nodig hebben.

Kortom ik ben klaar voor 2019!!

 

Nog een duwke!

Moeten er nog kalenders zijn?  Aan alle bedrijven of marketingmedewerkers die dit lezen, een fout cadeau!  We worden op vandaag bedolven onder de kalenders 2019, placemats en champagne en wijnflessen. Het lijkt wel een verplicht nummertje voor veel bedrijven. Zelden zie je een origineel cadeau. Ook de fusion flessen zijn hot, maar teveel is teveel.

Feit is wel dat ik aan het aftellen ben, want: straks is het verlof en daar kijk ik naar uit.
De sfeer van kerst is zalig, de kerstboom geeft sfeer en normaal gezien zijn de mensen allemaal toch wel  vriendelijk! Oh jawel ik heb er zin in! Maar vooral even niet gaan werken en de sleur van elke dag!

Terugblikken op het voorbije jaar hoort er op blogs meestal bij en daarbij maak je als blogger altijd de keuze of je gaat voor de negatieve dingen of voor de positieve. (de foto’s zeggen alles :-))

Als je mij vraagt naar mijn TOP’s:

Alle voorbereidingen aan ons huwelijk, het plannen enz. De creativiteit gebruiken 🙂 Trouwringen en kleed kiezen, mijn vrijgezellen,…
De zalige momenten met vrienden, etentjes, …
Uiteraard ons huwelijk zelf! Topfeestje!
gezinsmomenten en weekendjes uit.
My new car
Tommorrowland!
The Family LOVE
De zomervakantie en de reis met het gezin.

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

FLOP’s

Mijn allergische reactie aan IBUPROFEN (mijn grootste flopfoto’s zeggen alles)
De gezondheidkwaaltjes waar ik wat mee sukkelde dit jaar.
Met voorsprong de kanker van mijn schoonpapa, de slopende ziekte, het overlijden, het leden dat daarbij gepaard gaat, het gemis, de leegte, ….het anders zijn voor altijd.

Op mijn schoonst 😉

Maar nu ben ik vooral heel erg hard klaar voor het verlof!!

Sinterklaas nostalgie!

“Lieve Sinterklaas en zwarte Piet,

32 jaar geleden was het allerlaatste jaar dat jullie mij op feeërieke wijze konden verrassen en bekoren. Ik weet zelfs nog wat jullie brachten, een schoolbord + krijtjes!
Zalige cadeau, want ik tekende erop en liet mijn fantasie erop los zoals nooit tevoren. Alhoewel ik de klas zelf niet echt leuk vond (ik zou in die tijd het etiket ADHD gekregen hebben) werden aan dat gekregen schoolbord de eerste roods gelegd van wat later het kunstonderwijs was die ik vele jaren zou volgen.”

De magie rond Sinterklaas en zwarte piet vond ik hemels! De Sint kwam elk jaar bij ons thuis op bezoek, dat was een hoogdag voor mij! Veel meer dan kerst en nieuwjaar! Want die grote kindervriend kwam op bezoek samen met de Pieten die het speelgoed maakten. En in zijn grote boek stonden altijd precies de juiste dingen over mij! (teveel wiebelen en niet stil zitten in de klas, teveel praten, wel lief en behulpzaam thuis, een helpertje,…) Wat was dat toch een slimme man. Ik kon niet snel genoeg op zijn schoot kruipen toen hij kwam, terwijl mijn broer die 3 jaar ouder is bang wegvluchtte naar de keuken. Haja, ik was niet bang, want die hadden snoep en lekkers mee en waren altijd lief. Het “zwarte” van zwarte Piet heb ik nooit bij stilgestaan, zwarte Pieten waren zwart en dragen gekke vrolijke kledij!

Die spanning de nacht en avond voor hij zou komen. Zalig toch?
Maar dan vooral het moment dat je opstaat, die living deur open doet en daar die hemelse cadeaus ziet staan!!!

Ik ben vele jaren DOL DOL DOL blij geweest met mijn cadeaus die goed waren voor UREN speelplezier. Mijn mama en papa lazen mijn brieven goed! Die papieren boekjes van de supra bazar en de fun vond ik echt machtig. Ze steeds opnieuw doorbladeren, knippen, de juiste keuze maken!

Nostalgie ten top en ik geniet er nog van. Later vond ik het even fijn om voor de eigen kinderen Sinterklaas te spelen. Kiezen met hun lijstje in de hand, af en toe voor een verrassing durven gaan en dan vooral hun gezichtjes als ze zien wat ze krijgen. Vorig jaar pas wist de jongste hoe het in elkaar zat. Hij gaat er nog altijd redelijk licht mee om en we hebben het hem zelf moeten zeggen. Maar eens ze normaal in het 4^de zitten dan zeg je het denk ik beter. Kwestie van niet af te gaan bij de vrienden.

Eigenlijk vond ik het zeer jammer dat ik wist hoe het echt in elkaar zit. Want geef toe, het neemt wat weg van de magie van kerst, de paashaas enz.

Ik ben deze middag dus even op zoek gegaan naar mijn beste cadeaus EVER! Dank u lieve mama en papa dus voor die fijne cadeaus en herinneringen!
Ik deel graag even mee. Die studio van Barbie was zelfs letterlijk die. Ken, Barbie en Skipper komen qua looks aardig in de buurt. De pop met lange haren hete Anna bij mij en droeg een roze skiepak. Maar ze was even snoezig en winters. Mijn babypop heten Sieglinde en was een bruintje. Misschien ben ik daar voor het eerst verliefd geworden op dikke lippen 🙂

Het doet er me aan denken dat ik misschien nog eens een brief moet schrijven naar Sinterklaas!
Hé mama? 🙂

 

Coach Nick

Het begon allemaal met een etentje in Robuust Waregem Wortegemseweg 115.
En hoe cool was dat, ik werd getrakteerd door Nathalie, een fijne dame ook actief in de HR sector. We werken al jaren samen en af en toe luchten we dan eens ons hart bij elkaar over den business. Moet kunnen en kan je bijlange niet bij iedereen doen. Zij koos het plekje uit en het werd een heel gezellig middag vol open gesprekken.
Met een lach en een traan (spreekwoordelijk want we hebben vooral gelachen) over het leven, de liefde, enz. en uiteraard over eten, want dat doen we beide graag.
Maar goed, als je graag uit eten gaat, dan blijft er al eens een kilo meer kleven als je 40 + bent en dus waren we als modebewuste vrouwen ook bezig over dat buikje…
Toen ik zei dat ik eigenlijk een personal coach onder de arm zou moeten nemen vertelde zij zeer enthousiast over Nick uit Hulste. Zo enthousiast dat ik binnen de 4 minuten zijn GSM nummer had staan en dat ik effectief diezelfde week de koe bij de hoorns vatte en hem contacteerde voor mezelf en mijn echtgenoot.

En jawel, ondertussen zijn we al een aantal weken verder, hebben we kennis gemaakt en zijn we aan de slag. Je leest het goed WE, want Mister T en ikzelf gaan samen sporten. Hoe cool is dat!? Goed voor de relatie, super fijn om te doen, we werken aan de conditie en lijn.
Nick heeft ons keurig gewikt en gewogen (lees we wegen beide teveel) en is daarna aan de slag gegaan met ons. Ik hou dus lekker geheim hoeveel we zouden moeten afvallen om goed te zijn. Maar los van het gewicht ben ik vooral blij dat we bewegen!
Hij blijft na al die sessies ook nog oefeningen uit zijn mouw schudden en net dat vind ik cool. Bij mezelf zou het nogal snel eentoning worden! Ik ben op veel vlakken creatief, maar euhhhh op sportief vlak zit mijn creativiteit onder het vriespunt.
En oh jawel ik heb al gevloekt, gezweet en heel veel pijnlijke spieren gehad. Dat laatste is ook niet moeilijk want mijn spieren waren echt niet ontwikkeld.
En oh jawel ik moet mezelf een shot onder mijn gat geven vaak om erheen te gaan, maar net dat is een formule die werkt bij mij. Het moet, je moet je verantwoordelijkheid dragen en wil correct zijn, dus doe je het. BINGO voor mij want anders zou ik het altijd maar uitstellen.

Nick toont elke oefening voor met de elegantie van een antilope (heb snel even gegoogeld welke dieren elegant zijn ;-)) waardoor ze er makkelijk uitzien. Bij ons ziet het er de helft van de keren eerder lomp en onbehendig uit, maar hey we doen het en maken progressie.

Met dank ook aan mijn zaakvoerder die sporten ook promoot. Ik mag dus elke maandag en elke vrijdag een langere pauze nemen. Ik ben snel 2 uur kwijt, verkleden, erheen, uur sporten, terug, douchen en nog snel iets eten. En die tijd werk ik ’s avonds langer, of start ik vroeger. Mijn job-uren zijn sowieso al niet strak afgelijnd.

Et voilà een beetje sfeerfoto’s en jullie weten me te vinden als je het adres nodig hebt en het telefoonnummer 🙂

Met dank aan Nathalie voor de tip!

Coach Nick

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

Harmonieuze huwelijken…?

Als we social media moeten geloven (Facebook en instagram) dan zou je denken dat er alleen maar van die heerlijk harmonieuze huwelijken bestaan waarin niemand ooit iets moet goedmaken en er zelden discussies zijn. Zou fijn zijn, maar zo werkt het niet!

Soms is het één van mijn vragen als ik mensen interview, over wat ze met hun partner ruzie maken. Héél vaak krijg ik te horen dat “Ze eigenlijk zelden ruzie maken en moeten ze oh zo hard denken om een voorbeeld te geven…” Maar goed, dan zitten ze uiteraard in de sollicitantenrol en dan moet je jouw beste zelf tonen.

Ik word daar dan toch zo’n heel klein beetje achterdochtig van.

Na 16 jaar huwelijk en nu opnieuw een relatie van een aantal jaar en opnieuw gehuwd kan ik zeggen dat een relatie of een huwelijk nooit alleen maar rozengeur en maneschijn is. Oh jawel, wij zien elkaar heftig graag maar kunnen zeker ook heftig ruzie maken. Want een relatie is soms een hindernissenparcours en ik denk dat ze voor nieuw samen gestelde gezinnen waarvan beide kinderen hebben, net iets meer paaltjes en bergen op de weg hebben gezet…
Het is natuurlijk logisch, want  twee verschillende mensen met een andere opvoeding en achtergrond samen gaan er samen voor. Ik kan zeggen dat onze opvoeding en normen en waarden die we van de ouders meekregen dan nog dicht tegen elkaar aanleunt, stel je voor dat dit niet zo was.
Maar de opvoeding van een pluskind brengt met zich mee dat er opvoeding is bij ouder A en bij ouder B. In ons geval x2.
Mijn kinderen zijn 12 op de 14 bij mij en hebben dus 12/14 een pluspapa en hun eigen mama en broers en zussen. 1 weekend op 2 zijn ze bij de papa en de plusmama.
Zijn zoon is een week bij ons en een week bij de mama. Waar dus ook een pluspapa is, en 1 stiefbroer en stiefzus en een andere zus.
Niet evident, niet voor ons en allerminst voor hen. Want overal zijn er eigen regels en normen en waarden. Al weten ze vrij snel wat mag waar….
En als wij woorden hebben, dan kan je er bijna 98% zeker van zijn dat het over de kinderen gaat. En oh jawel, eigen bloed trekt ook al wil je voor iedereen gelijk doen.

En neen dat gaat echt niet vanzelf. Ruzie maken is een gave hoor!
Elke dag moet je aan je relatie werken… Helaas is er soms weinig tijd. Eigenlijk hebben we meer quality time nodig en meer goede gesprekken. Maar dat is in veel gezinnen zo. De rush van het leven dendert verder. ’s Avonds brengen we kinderen heen en weer naar activiteiten, tussenin moet er uiteraard nog heerlijk vers eten op tafel komen enz… Jawel, het kan best heavy zijn. Zeker omdat we beide geen 40- uren job hebben.

(en even tussen in, de poetsvrouw is ziek, het is altijd wel wat met haar dus vroeg ik een andere, maar dat betekent dat ik het weer even zelf mag doen)

Als er iets is wat we moeten bewaren: mildheid, heel erg veel mildheid (voor jezelf en de anderen).

Alles moet zo snelsnel en tussendoor. Soms openen we de discussie of starten we een goed gesprek, om daarna wekenlang afgeleid te worden door onze agenda.
Die agenda zorgt ervoor dat we niet altijd de energie vinden om ‘redelijk te discussiëren’ en ‘eerlijk te vechten’. Ik geef dat grif toe.
Want je zou jezelf al eens verliezen in een discussie.

De planning van deze week voor mezelf los van mijn job:

MA: werken en in de avond een infoavond over de hogescholen (waarvan ik nog niet weet of ik daar zal geraken). Poetsvrouw ziek, dus zelf strijken en poetsen. Uiteraard ook eten maken….

DI: om 07u15 naar AZ groeninge voor de oor/kaak pijn die al bezig is sinds augustus. Die uren dat ik later ben moeten uiteraard ingehaald worden.

WOE: om 18u nieuwe nagels

DOND: eerste een dagje Volvo Gent themawerking gender en diversiteit 15/11 en de avond naar Ieper voor een PLATO / VOKA avond aangaande ziekteverzuim. Mailbox blijft vol zitten en eten voor gezin moet op voorhand voorzien worden.

VRIJ: kids naar de papa brengen en wat rust…

Tussenin 2 x sporten, de papa een oudercontact op school, kids heen en weer brengen. Oh ja J

Terug naar discussie en werken aan de relatie:

Mijn grote sterkte is dat ik mezelf snel kan bevestigen dat Tom de man van mijn leven is. Ik koos héél bewust voor hem, wil met hem verder. We kozen voor elkaar met een rauwe oprechtheid en eerlijkheid, met het verleden van beide gekend, met kinderen, met onze mooiste en lelijkste kanten aan elkaar blootgegeven. Ik vergeet nooit waarom ik hem zo graag zie. Want jaren geleden omschreef ik hier mijn ideale man ( ik was toen nog samen met B waar ik 16 jaar mee gehuwd was) en Tom heeft verdomd veel facetten van die ideale man. Maar uiteraard ook enkele werkpunten 😉

23-08-2010 schreef ik dit:

Maar goed, ik mag van mezelf even heerlijk wegdromen en de man schetsen waar ik voor smelt. Ik geef ook toe dat ik het idealiseer, maar goed, op een eigen blog mag je je al eens laten gaan. Misschien vinden velen dat kleine prinsesje terug die droomt van die prins als ze mijn omschrijving lezen, maar misschien zijn er evenveel zaken waar lezers van zullen zeggen, goh nee, dat zou ik niet moeten hebben. Ik droom wel weg in kader van huwen. Een relatie starten en samen oud worden, iemand waarmee je je leven opbouwt.

Hij moet me van mijn sokkel blazen, door zijn manier van zijn.
Hij moet me intrigeren, de match moet er zijn, de humor. Humor mag best wat sec of hard zijn.
Hij moet me van mijn melk blazen.
Hij moet zorgzaam zijn maar niet betuttelend want ik ben een zelfstandige vrouw.
We moeten uuuuuuuuren kunnen praten en lachen. Zot doen hoort erbij, dus geen man waarbij ik niet zot kan doen of lachen.
Samen filosoferen over het leven, gevoelens, waarden, het innerlijke.
Ik moet mezelf kunnen zijn 100% en ik mag me niet hoeven te schamen over wat ik denk, voel en wat door me heen gaat. Met andere woorden, ik wil ALLES met hem kunnen delen wat in me omgaat.
De kids moeten doodgraag gezien worden door beide en de opvoedingswaarden moeten grotendeels op dezelfde lijn liggen.
Er moet romantiek zijn en hij moet me bij momenten weten te raken opdat ik geen blijf weet met mijn gevoelens.
Het moet iemand zijn die moeite voor me wil doen, die me effectief laat ervaren en voelen dat hij me graag ziet opdat ik me nooit moet afvragen of hij me wel graag ziet.
Het moet iemand zijn die tijd voor me wil vrijmaken.
Hij moet me rust bieden, me temperen waar ik te fel in ben. Ik moet een rust vinden in mezelf. Hij moet me begrijpen en heel veel moeite investeren om me te willen begrijpen.
Hij moet de drang hebben om in mij te mogen wandelen net zoals ik die drang heb in hem te mogen wandelen.
De seks moet heerlijk zijn, niet te braaf, niet te stout. Maar vrijen en passie is belangrijk. Hij moet aanvaarden dat ik hem wil verwennen en heerlijk wil laten genieten. Hij moet zich aan me kunnen overgeven en me vertrouwen. Zowel in als buiten bed. Vertrouwen is erg belangrijk. Eigenlijk moet het blindelings zijn. En hij moet mij ook hemels laten genieten en mij heerlijk kunnen verwennen.
Terwijl we toch bezig zijn, samen gezamenlijke interesses hebben of samen een hobby lijkt me heerlijk. Dat kan in de vorm van sport maar het kan evenzeer iets zijn zoals theater, kunst, film, poëzie, fotografie,… Maar een interesse delen lijkt me leuk.
Hij moet me stevig kunnen vastnemen, maar we moeten elkaar bij momenten ook kunnen loslaten. De vrijheid om er vrienden en vriendinnen om na te houden, iets met hen te gaan eten of uitgaan, of me tijd voor mezelf gunnen. Het moet iemand zijn die me laat groeien in mijn zelfontwikkeling en me toch blijft aanvaarden zoals ik ben. Iemand die me kan beroeren. Bij voorkeur iemand die me nieuwe dingen kan leren. Kennis die hij heeft en ik niet heb. Iemand die geniet van eten.
En vooral geen luierik, ik haat luie wezens. ’t Hoeft geen nieuwe man te zijn hé, maar wel meegenomen natuurlijk, ’t mag ook een harde werker zijn die ook kan loslaten en genieten. Maar geen luierik.
En een propere man. Iemand die een beetje ijdel is en er dus graag goed uitziet. Iemand met stijl dus 🙂
Iemand waar ik aan denk en daardoor met de glimlach in slaap val.
Iemand waar ik overdag aan denk waar ik graag me praat en waarbij ik verlang naar nieuws. Hij waar ik graag me samen ben. Die me kan troosten en me op mijn plek kan zetten als het nodig is. Iemand die ik graag zoen zelfs al wordt hij net wakker. Iemand waar ik heerlijk kan naar liggen kijken als hij slaapt;……..

 

 

 

 

3 x HIEP HIEP HOERA!!!

Een verjaardagsfeest is bijzonder, maar zeker als er 3 van de 4 tieners jarig zijn op 2 dagen!
Junior werd op 07-11  welkom gegeten in de wondere wereld van de 10 jarigen.
Op 08-11 was er dan weer een dubbele viering, want de twin meiden werden 13 jaar!

Op zo’n dagen zetten ik de kids graag even in de bloemetjes. Een versiering hier en daar, leuke kaartjes en attenties, en ook: ze mogen hun lievelingseten bestellen J

Vanavond eten wij dus bloemkoolschotel met gehakt, puree en kaassaus.
Junior komt straks thuis van bij zijn mama, ik stuurde hem een bericht en vermoedelijk zullen het bij hem frietjes van de frituur worden want ’t manneke droomt daarvan (hij zou dat elke dag eten, maar hij moet zich tevreden stellen met 1 keer per week)! Met kippenvingers en een gebakken jagersworst, zonder saus.

En hier zou normaal een foto komen van Junior zijn kaartje, maar de papa zou een foto nemen en is het vergeten. Anyway, de enveloppe zag er identiek uit maar met zijn naam 🙂